چشمها

سهراب سپهری

نام شعر : روشن شب

روشن است آتش درون شب
وز پس دودش

طرحي از ويرانه هاي دور.
گر به گوش آيد صدايي خشك:

استخوان مرده مي لغزد درون گور.

ديرگاهي ماند اجاقم سرد

و چراغم بي نصيب از نور.

خواب دربان را به راهي برد.

بي صدا آمد كسي از در،

در سياهي آتشي افروخت .

بي خبر اما

كه نگاهي در تماشا سوخت.

گرچه مي دانم كه چشمي راه دارد بافسون شب،

ليك مي بينم ز روزن هاي خوابي خوش:

آتشي روشن درون شب.